Ό,τι από πάγο ήτανε

και πάλι πάγος θα ’ναι

όσα απ’ τη νύχτα ήρθανε

ξανά στη νύχτα πάνε

​

Κι ένα ψάρι

έχει πάρει

το σχήμα της καρδιάς μου

νερό δεν βρίσκει

να κολυμπήσει

κι έχει μέσα μου σαπίσει

χωρίς να υπάρχει πουθενά μια λύση

​

Ωκεανούς φτιάχνει ο νους

και ουρανούς

όμως η μόνη αλήθεια

είν’ η συνήθεια

η συνήθεια

και πουθενά βοήθεια

​

Ένα ψάρι

έχει πάρει

τη σιωπή μου όλη

μιλιά δεν έχει

να μιλήσει

μα και να πει

ποιον θα ακουμπήσει